Promocja książki odbyła się 28 kwietnia w Miejskiej i Gminnej Bibliotece Publicznej w Wieluniu. Zaprosili na nią Autor i Iwona Podeszwa, dyrektor Miejskiej i Gminnej Biblioteki Publicznej. Współorganizatorami spotkania były Księgarnie Globus Jarosława Rozmarynowskiego oraz Wieluńska Wspólnota "Betel" im. św. Franciszka z Asyżu, prowadzona przez Elżbietę Tylkowską (działa od 1996 r.). Na spotkaniu obecni byli członkowie Wieluńskiego Stowarzyszenia "Betel", Alina Bednarek z Częstochowskiego Domu "Betel", Eleonora Grondowa, poetka z Konopnicy, i inni, którym nie są obojętne losy ludzi z niepełnosprawnością.

- Autor - mówiła otwierająca spotkanie Iwona Podeszwa - urodził się w 1969 r. w Krakowie, mieszka we Włoszech (żona Francesca, syn Gabriele ur. w 2011 r.). Jest absolwentem Wydziału Teologicznego (specjalizacja z zakresu teologii moralnej) Uniwersytetu Papieskiego im. Jana Pawła II. Już w 1990 r. na bazie międzynarodowych wyjazdów wakacyjnych Duszpasterstwa Akademickiego „Emaus”, zafascynowany postacią Jeana Vanier, założył w Częstochowie ruch „Betel”, a w 1992 r. pierwszy dom dla niepełnosprawnych, który stał się początkiem Federacji Wspólnot Życia zrzeszających wszystkie prowadzone domy z chorymi i niepełnosprawnymi. Od 1996 r. wspólnota objęła opieką także ludzi starych i ubogich. W 2001 r. Andrzej Kalinowski założył świetlicę dla niepełnosprawnych na Białorusi. Jego świetlice działają także na Ukrainie i w Kosowie. Ze swojej działalności znany jest w Anglii, Francji, Włoszech, na Litwie, w Czechach, ostatnio w Etiopii, gdzie w roku 2011 założył ruch „Betel Etiopia”, a na początku 2012 r., po wielu kłopotach, otworzył dom dla niepełnosprawnych i chorych w Debre Zeiyt (o tym książka "Dom na rogu Afryki"). - Autor - mówiła na zakończenie prezentacji dyrektor Mi GBP - pełni funkcję Przewodniczącego Międzynarodowego Ruchu Dobroczynnego „Betel” i jest prezesem Katolickiego Stowarzyszenia Charytatywnego „Betel”. W latach 2001-12 był członkiem Rady Duszpasterskiej Archidiecezji Częstochowskiej, w latach 2000-2004 prezesem Rady Ruchów i Bractw Archidiecezji Częstochowskiej. W latach 1991-2006 i prowadził cykl audycji radiowych W kręgu osób słabych i ubogich, emitowanych w 43 rozgłośniach. Spod jego pióra wyszły: "Życie jest piękne" (1999), "Przyjaźń słabością pisana" (2000), "Połączeni w słabości" (2006) oraz liczne artykuły poświęcone życiu ludzi niepełnosprawnych.

Spotkanie z Andrzejem Kalinowskim, które poprowadziła Anna Przewoźnik - redaktor tygodnika "Niedziela", rozpoczęło się prezentacją nagranego przez Autora fragmentu książki dokumentującego przyjęcie pierwszego podopiecznego, małej Rachel, do powstałego domu. Zresztą, jak powie Autor, książka "Dom na rogu Afryki", napisana w całości w Afryce, to zapisane kolejne dni zmagań o to by dom mógł powstać i dni pełne problemów już po przyjęciu jego mieszkańców, z których każdy był inny, ale każdy potrzebował najprostszej pomocy i miłości. Powstanie domu dla niepełnosprawnych w Etiopii graniczyło z cudem, stąd jego nazwa Ewnetegna Tamir, w narzeczu amharskim „prawdziwy cud”. W jednym z fragmentów czytamy: „ Nie potrafię odmówić. Każdego dnia mamy kolejne zgłoszenie. Dziś mamy już sześciu niepełnosprawnych. W najbliższą sobotę przychodzi do nas sześcioletnia dziewczynka, a w następnym tygodniu kolejne dziecko. Kupiłem stół do jadalni dla ośmiu osób i, niestety, nie mieścimy się już przy nim. Jutro muszę jechać do Marcato po następny”.

Z pytań prowadzącej i odpowiedzi Autora wyłonił się obraz Afryki z lat 2008-16. O tej Afryce Autor mówił: - Afryka najpierw mnie oczarowała swoim kolorytem, kulturą, krajobrazami, potem byłem nią znużony. Nic nie wyszło z pomysłu założenia ruchu „Betel” w Zambii (tu byłem najpierw). Moja Afryka jest szara, zakurzona i biedna. Biedy afrykańskiej, czytaj etiopskiej, nie da się porównać z biedą europejską. W Etiopii 76% ludzi żyje bez prądu, wody, jedzenia, a jeden posiłek w ciągu dnia to nie tradycja… Dzieci niepełnosprawne w domu są przeszkodą i ciężarem. W naszym domu przywróciliśmy im godność i wolność. Dziś te osoby są inne, wiele się nauczyły: potrafią jeść sztućcami, pić z filiżanek, zachować się przy stole, korzystać z łazienek, pomagać sobie nawzajem, a wiele z nich tylko dlatego, że znaleźli opiekę, po prostu żyje... Dziś to jest już mój dom, tu są moi nowi przyjaciele. Przyjeżdżam do nich rzadziej niż kiedyś, ale przyjeżdżam by sprawdzić jak funkcjonuje pod moją nieobecność. Trzeba być może myśleć o drugim takim domu…

Przyczynkiem do rozmów i działania na rzecz powołania kolejnego domu dla niepełnosprawnych w Afryce ma być książka "Dom na rogu Afryki", a o wszystkich akcjach podejmowanych w tym celu znaleźć można informację na stronie internetowej: www.zsercem.org .