Czwartek, 13 lutego

• Rdz 2, 18-25 • Ps 128 • Mk 7, 24-30

Jezus udał się w okolice Tyru i Sydonu. Wstąpił do pewnego domu i chciał, żeby nikt o tym nie wiedział, lecz nie mógł pozostać w ukryciu. Wnet bowiem usłyszała o Nim kobieta, której córeczka była opętana przez ducha nieczystego. Przyszła, upadła Mu do nóg, a była to poganka, Syrofenicjanka rodem, i prosiła Go, żeby złego ducha wyrzucił z jej córki. Odrzekł jej: «Pozwól wpierw nasycić się dzieciom; bo niedobrze jest wziąć chleb dzieciom i rzucić psom». Ona Mu odparła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta pod stołem jadają z okruszyn dzieci». On jej rzekł: «Przez wzgląd na te słowa idź, zły duch opuścił twoją córkę». Gdy wróciła do domu, zastała dziecko leżące na łóżku, a zły duch wyszedł.

W dzisiejszej perykopie słyszymy o wierze Syrofenicjanki, poganki, a zarazem matki, której córeczka jest opętana przez ducha nieczystego. Jezus pragnął trochę „ciszy i spokoju”, dlatego odszedł na ubocze. Jednak wieść o Jego obecności dociera do ludzi. Przychodzą więc do Niego, a pierwsza osoba to matka, która pragnie, by uwolnił od złego ducha jej dziecko. Upadając Mu do nóg, prosi. Jezus w odpowiedzi daje jej odczuć, że przyszedł do dzieci „swojego narodu”, pragnie nasycić je i dopiero później iść do innych. Lecz matka wierzy, że On jej nie zostawi. Mówi: „Tak, Panie, lecz i szczenięta pod stołem jadają z okruszyn dzieci”. To te słowa kobiety budzą zdumienie i powodują to, że Jezus spełnia jej pragnienie i uwalnia dziecko spod mocy złego. Wiara, która pozwala tej kobiecie znieść „uszczypliwość” ze strony Jezusa sprawia, że nie rezygnuje ona, lecz jeszcze bardziej znajduje w sobie pokorę – a przez to „dostaje” i zdrowie córki. Wpatrując się w postać tej matki, możemy uczyć się zaufania, wiary, pokory w relacji do Jezusa w swoim życiu. Nie tylko wtedy, gdy stajemy pod ścianą trudnych spraw, ale w całej naszej codzienności.

H.C.

ROZWAŻANIA NA ROK 2025 DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!: "Żyć Ewangelią 2025".